कविता

"फेरिएको मौसम”

क्षितिजले बिहान
मनको ढोका उघारेको बेला
चराहरुले गीत गाउन छाडेका छन्
सुनौला घाम चम्किदैन अचेल
त्यस्तै सूर्यमुखी फूल पनि
फूल्न मान्दैनन्

हरेक दिन
मनको चौतारीमा
भलाकुसारी पोख्न आउने
आत्मिय स्पर्शहरु पनि
व्यस्तताका कुहिरोभित्र
हराउन थालेका छन्

पल पलमा फुल्ने
सम्झनाका सुन्दर फूलपनि
हाँस्न मान्दिनन् खुसी भएर
किन ?
उजाड क्याकटसहरु झाँगिन्छन्
मनको गमलामा