क्वान्टम-कविता

अब उठ्छु म माटोसँगै ...

- मधु माधुर्य

सबथोक भएर पनि केहि नभएकोजस्तो
हाम्रो संस्कारले -
देशले भिख माग्दामाग्दा भिखारी बनेको
मेरो मनस्थिति
आज १८० डिग्रीमा फनक्क घुमेको छ
र दृश्य र मान्यताहरुको उलटपुलट
शुरु हुनै लागेको छ ...

"मोराले मन्दिरै भत्काउने पो हो कि"

भगवान थरर काम्दै हिंडीरहेछ मेरो सामु

पशुपतिनाथको देशमा
म
उसको छाडा बसाहा भन्दा पनि उद्दण्ड भैरहेछु

मृत्यु नै मेरो देह-रक्षक भई सकेपछि

मैले कुन मूल्यमा अब कोसंग डराउनु पर्यो ?

कविता :

हेर्दा हेर्दै देश देश जस्तो छैन ...
- मधु माधुर्य

लाहुरे : यत्रो लक्का जवान
तिमी किन लाहुर नगएको ?
कान्छा: हेरन, के देखिरहेका छौ चारैतिर ?
देश नै परदेश भै सक्यो दाज्यू...
* * *
उत्पीडितहरुको सम्बाद सुनौं
कि देशको गुनासो ?

नेपाल आमा रोएर
अश्रुसागरमा डुबिरहेकी छिन् -

कविता
बाटो र परिवेश

- मधु माधुर्य

एउटा सोझो बाटो यहीँबाट जान्छ
र सबैभन्दा भोको झुप्रोको छातीमा लात्ती बजार्छ
एउटा कालो पीच सडक यहीँबाट जान्छ
र मन्त्रालयहरुमा षडयन्त्रका
फायल टेवुलहरूमा पुर्योउँछ

हामी पो युगौँदेखि यहीँ छौँ
एउटा चोरबाटो यहीँबाट जान्छ
र सिंहदरबारभित्र पस्छ
र अजङ्गको ढोका बन्द हुन्छ
र अग्लो पर्खालभित्रबाट
गाउँ घर झुपडीहरू देखिन छोड्छ
कठै मेरा गाउँहरू...

र पुराना सबै बाटाहरुको
विनिर्माण सपना देखिरहेछु
यस्तो परिवेशमा -