कविता

"बदाम"

नीलो आकाश पछाडि देखिएको

त्यो मधुरो जून

तिमी हौ

जो सूर्यास्त पर्खिएर

अँधेरी रातलाई

रंगीन बनाउन कुरी बसेकी छौ

तिमीलाई भेटेदेखि

विद्यानाश,

मलाई घाम मन पर्न छोडेको छ

मलाई दिन मन पर्न छोडेको छ

म पनि रातको पर्खाइमा

बसिरहन्छु, बसिरहन्छु,

रंगीन बगैंचाभरि फुलेका फूलहरूमा

तिमी नै एक गुलाफ हौ

जो कॉडालाई साथमै लिएर बसेकी छौ

जसलाई, जहिले जहॉ सारे पनि सर्छौ,

मलाई

आफैलाई कॉडालाई घोचाउँदै

तिमीलाई स्पर्श गरेको दिनदेखि

कस्सम!