FREE NEPAL:Global Network of Nepali Literature

कविता

"मेरो देश र म"

दुविधाको संघारमा उभिएर
आफुलाइ नियाल्दै हेर्दा
देशको सीमारेखा नाघिबसेको क्षण देखि
मलाइ धिक्कार लाग्छ।।

देश भित्र
सहकर्मी दिदी-भाइ दाजु-बहिनीको
देश बनाउने अदम्य इच्छा र साहस देख्दा
म आफैलाइ गर्व लाग्छ।।

फेरि नियलेर हेर्छु,
देशभित्र जिउने जिजीवीषा बोकेका
च्यांउखुरे अनुहारहरु
जीवन जिउने अभिनयको क्रममा
पाइला पाइलामा ठक्कर खाँदै
सबैबाट तिरस्कृत हुंदा
मनभरी पीडा पाक्छ।।

लेख /चिन्तन:
"साहित्यबारे दुई-चार कुराहरु (भाग-१)"

कुनै कुरा वा भावलाई प्रकट गर्न प्रयोग गरिने शब्द आफैमा सामान्य संकेत मात्र हो, यसले अमूर्त भावहरुको हुबहु प्रतिनिधित्व गर्न सक्दैन, परन्तु शब्द वा स्वर (ध्वनी)बाट नै मानव सभ्यताले काम चलाउँदै आएको देखिन्छ। जीवन र जगतबारे आ-आफ्नो अनुभूति, विचार वा कल्पनालाई सशक्त रुपमा अभिव्यक्त गर्न सकिने सुन्दर माध्यम नै साहित्य हो। साहित्यिक रचना गर्नेहरुको संख्या अधिकतम् देखिएपनि सुन्दर सृजना मार्फत सम्झिरहन लायककाहरुको संख्या भने कम नै देखिन्छ।

कविता

'म एउटा सडक'

हल्लाहरू बिनाको शहर
कोलाहल बिनाको बस्ती
हिजो र अस्ति भन्दा फरक परिवेशबीच
म, आवाजविहीन एउटा सुनशान सडक
अनगिन्ती मृत्यु बोकेर
पर .......पर ........दौडिरहेछु

मेरा वरिपरिका निरस अनि नाङ्गो रुखहरू
मलामी बनेर
शोक धून सुसेल्दै
हल्लाउँछन् बिदाईका पातहरू

मैले ओढेको आकाश
र टेकेको धर्ती चिच्याउँदै रुन्छन्
स्तब्ध छन् तारा जून

दृश्य उही छ, हेराई उही छ
खोलानाला र ताल तलैया सबै,
सबै उस्तै छन्
मात्र मृत्युका छायाँहरू
बढेका छन् आकाशमा

कविता

नारी सुरक्षा र ऐन खोजिरहेछु

मेरो देशको मुलुकी ऐन जसले
तोकेको छ पशु-करणीको सजाय
ठूलै अपराध ठहर गरि
१ वर्ष २ वर्ष कैद
अनि १० हजार र २०हजार जरिवाना !

तर मेरै देशका निर्मलाहरु
जसको करणी मात्रै हैन
विभत्स हत्या हुन्छ
पाउँदैनन न्याय किनकी
मानौं उनी पशु हुन् मान्छे हैनन्
दरिद्र मानसिकताको सरकार!
पशुलाई मान्छे मान्छेलाई पशु देख्छ।

बलत्कारी पालेर
लोकतान्त्रिक समावेशीको
बहानाभित्र नारीलाई धातु सरह
पुरुषत्वको प्रयोग सालामा कहिले सम्म राख्छौ सरकार?